29. kwietnia w Sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie dziewiętnaście sióstr albertynek przeżywało jubileusz profesji zakonnej. To uroczystość całej albertyńskiej wspólnoty, która wraz z rodzinami i przyjaciółmi sióstr jubilatek, a także wszystkimi zaproszonymi gośćmi dziękowała Bogu za dar życia, powołania oraz konsekracji zakonnej.
Jubileusz 70-lecia profesji przeżywały s. Gertruda Rowińska oraz s. Romualda Godlewska. 60 lat temu swoje pierwsze śluby złożyły: s. Witolda Fundakowska, s. Wenancja Sambor, s. Blanka Owsianka, s. Łucja Plata, s. Martyna Pukarowska, s. Fidelia Stolarczyk, s. Teodozja Lichosyt, s. Ligoria Pazoła. S. Justyna Stec oraz s. Zenona Bugno dziękowały Bogu za jubileusz 50-lecia konsekracji zakonnej, a najmłodsze siostry jubilatki, obchodzące rocznicę 25 lat profesji zakonnej, to: s. Teresa Czyżykiewicz, s. Radosława Grela, s. Jana Czajkowska, s. Damiana Świątkowska, s. Norberta Szarapka, s. Daniela Kardas, s. Lidia Tkaczyk.
Wszystkich zgromadzonych na wspólnej Eucharystii przywitała Siostra Starsza Teresa Maciuszek. Zwróciła się również do sióstr jubilatek, mówiąc: „Kochane siostry! Powołanie zakonne, powołanie do życia konsekrowanego jest wielkim darem dla Kościoła. (…) Kościół, ale także i świat, stawia pewne wymaganie życiu konsekrowanemu. Oczekuje od nas, aby być znakiem obecności Boga w świecie. Oczekuje, abyśmy trwali w wierności i aby ta wierność była naszym stylem życia. I oczekuje od nas, abyśmy przywracali prawdziwe oblicze miłości”.
Uroczystej Mszy świętej o godz. 11.00 przewodniczył bp Antoni Długosz, od wielu lat związany z częstochowską wspólnotą. W głoszonym słowie odniósł się do osoby św. Jana Pawła II, który w swoim życiu i nauczaniu wyraźnie podkreślał chrystocentryzm i antropocentryzm, tak bliski również św. Bratu Albertowi. Biskup zauważył, że tym, co jednoczy siostry, jest miłość do Chrystusa. Mówił: „Przybywam tu z potrzeby serca, by w szczególny sposób podziękować za wasz charyzmat. Wy kochane siostry jesteście znakami obecności Boga w życiu niekochanych, niechcianych, cierpiących i opuszczonych ludzi. I za to wam przeogromnie dziękuję. (…) Ten charyzmat nigdy się nie zestarzeje”.
Całą homilię bpa Antoniego Długosza można wysłuchać tutaj:
Foto: s. Dorota Kostka
