RÓŻNE
Karol Wojtyła – ksiądz, biskup, kardynał, papież
Jesteś jednakże straszliwie niepodobny do tego, którym jesteś
Natrudziłeś się w każdym z nich.
Zmęczyłeś się śmiertelnie.
Wyniszczyli Cię -
To się nazywa miłosierdzie.
Przy tym pozostałeś piękny.
Najpiękniejszy z synów ludzkich.
Takie piękno nie powtórzyło się już nigdy później -
O, jakież trudne piękno, jak trudne.
Takie piękno nazywa się Miłosierdzie.
Karol Wojtyła, Brat naszego Boga
Ta postać wciąż daje wielkie świadectwo, nie dezaktualizuje się, wciąż trwa to wielkie świadectwo jego życia, jego trudu, jego posłannictwa.
Kard. K. Wojtyła (Kraków, 15 IX 1967)
Brat Albert (...) Głęboko rozumiał tę prawdę, która jest właściwością i własnością samego Chrystusa; trzeba być ubogim, ażeby innych ubogacać. Trzeba nie mieć, nie posiadać, ażeby innych obdarzać...
Kard. K. Wojtyła (Kraków, 10 IV 1970)
Nie było to świadectwo rewolucji,
nie było to świadectwo protestu;
było to świadectwo miłości,
służby i oddania bez reszty.
Kard. K. Wojtyła (Kraków, 23 XI 1973)
Naśladowca św. Franciszka z Asyżu, jak to zresztą potwierdzają dokumenty procesu rzymskiego, człowiek niezwykłej duchowej głębi, poniekąd duchowy syn św. Jana od Krzyża, a nade wszystko sługa ubogich, najbardziej upośledzonych. Szary Brat przeszedł ulicami Krakowa dobrze czyniąc, dając świadectwo Ewangelii Jezusa Chrystusa, opowiadając całym swoim życiem osiem błogosławieństw - nie słowami, ale życiem.
Kard. K. Wojtyła (Kraków, 1 II 1977)
Jest w tej postaci coś, co głęboko odpowiada trudnościom i niepokojom naszych czasów. Jest jakieś świadectwo dane Chrystusowi, Jego Ewangelii, dane człowiekowi, na które te właśnie czasy w szczególny sposób czekają.
Kard. K. Wojtyła (Kraków, 1 II 1977).
Adam Chmielowski był uczniem gotowym na każde wezwanie swego Mistrza i Pana.
Ojciec Święty Jan Paweł II (Rzym, 12 XI 1989)
W tej niestrudzonej, heroicznej posłudze na rzecz najbardziej upośledzonych i wydziedziczonych, znalazł ostatecznie swą drogę. Znalazł Chrystusa. Przyjął Jego jarzmo i brzemię. Nie był tylko "miłosiernikiem". Stał się jednym z tych, którym służył. Ich bratem. Szary brat.
Ojciec Święty Jan Paweł II (Rzym, 12 XI 1989)
Czy ten, który - idąc za Chrystusem - pomagał ludziom dźwigać się, odzyskiwać ludzką godność i podmiotowość, stawać się współtwórcami wspólnego dobra społeczeństwa - nie jest nam dany jako znak i jako patron tego trudnego przełomu?
Ojciec Święty Jan Paweł II (Rzym, 12 XI 1989)
Życzę, aby ten święty,
który był dla wszystkich "dobry jak chleb",
dopomógł wszystkim Polakom
do odzyskania wzajemnej dobroci.
Ojciec Święty Jan Paweł II (Rzym, 12 XI 1989)
W dziejach polskiej duchowości św. Brat Albert posiada wyjątkowe miejsce. Dla mnie jego postać miała znaczenie decydujące, ponieważ w okresie mojego własnego odchodzenia od sztuki, od literatury i od teatru, znalazłem w nim szczególne duchowe oparcie i wzór radykalnego wyboru drogi powołania.
Jan Paweł II, "Dar i Tajemnica", Kraków 1996
Z Listu Ojca Świętego Jana Pawła II do Sióstr i Braci Zakonnych Św. Brata Alberta z okazji Jubileuszu 150 - lecia urodzin Świętego Założyciela
Jest to święty o duchowości urzekającej zarówno swym bogactwem, jak i swą prostotą.
Brat Albert (...) Nie tylko służył ubogim, ale sam stał się jednym z nich, gdyż oni stali się dla niego żywą ikoną Chrystusa - Ecce Homo.
Postać Brata Alberta jest bardzo bliska naszym czasom. Dzisiaj wiele mówi się i pisze o "cywilizacji miłości", o potrzebie "opcji preferencyjnej na rzecz ubogich". Św. Brat Albert nie pisał uczonych traktatów na ten temat. On po prostu pokazał, jak trzeba miłosierdzie czynić.
[Brat Albert] pokazał, że kto chce prawdziwie czynić miłosierdzie, musi sam stać się "bezinteresownym darem" dla drugiego człowieka.Służyć bliźniemu, to według niego [Brata Alberta] przede wszystkim dawać siebie - "być dobrym, jak chleb".
WIERSZE
Poetyckie spojrzenie na św. Brata Alberta
Prezentujemy utwory poetyckie - profesjonalne i amatorskie - o Św. Bracie Albercie. Można je wykorzystać w celu lepszego poznawania życia i duchowości Ojca Ubogich oraz szerzenia jego czci.
Rozpoczynamy zbiorem Poetyckie spojrzenie na Św. Brata Alberta. Jest to antologia przygotowana przez ks. Tadeusza Janię.
Drugi zbiór wierszy Utwory wybrane został dokonany przez siostry albertynki. W zbiorze zachowano porządek alfabetyczny autorów.
Trzeci zbiór O pajdkę razowego chleba zawiera utwory nadesłane na konkurs poetycki o tej samej nazwie i składa się z dwóch części:
Część I: Utwory Konkursu w parafii Św. Brata Alberta, Puławy 1990.
Część II: Utwory ze zbioru Otwórzcie dobroć na co dzień, Antologia poezji religijnej "O pajdkę chleba razowego", Polihymnia, Lublin 1994.