Życie Brata Alberta

Św. Brat Albert - Adam Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi k. Krakowa. Był najstarszym dzieckiem Wojciecha i Józefy, miał trójkę rodzeństwa. W 1853 r. zmarł mu ojciec, a w czternastym roku życia osierociła go matka. Jako niespełna osiemnastoletni student Instytutu Politechnicznego i Rolniczo – Leśnego w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli, udał się do Paryża. Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie, które kontynuował w Monachium.

Wróciwszy do kraju w 1874 r. tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. W latach 80-tych powstał jego słynny obraz Ecce Homo, znamionujący zachodzące w nim przemiany. Adam Chmielowski postanowił oddać swe życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do Zakonu Jezuitów, jednak po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa. Powodowany heroiczną miłością Boga i bliźnich poświęcił swe życie służbie bezdomnym i opuszczonym. Otwierał dla nich przytuliska, aby przez stworzenie godziwych warunków życia ratować w nich ludzką godność i kierować ku Bogu.

 

Pomagał bezrobotnym, wyszukując dla nich pracę. Słynne są słowa Brata Alberta, że trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież; bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia.

Adam Chmielowski odznaczał się wybitnie franciszkańską duchowością. Heroicznie kochał Boga i bliźniego. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej. Umarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie w opinii świętości. W 1938 r. prezydent Polski Ignacy Mościcki nadał mu pośmiertnie Wielką Wstęgę Orderu Polonia Restituta za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej. 22.06.1983 r. Ojciec Święty Jan Paweł II beatyfikował Brata Alberta na krakowskich Błoniach, a 12.11.1989 r. w Rzymie ogłosił Go świętym. Jego relikwie znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie przy ul. Woronicza. W setną rocznicę śmierci, z ustanowienia Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Episkopatu Polski rok 2017 ogłoszono Rokiem Świętego Brata Alberta.

W 1887 r. za zgodą kard. Albina Dunajewskiego przyjął habit, a w rok potem złożył na jego ręce śluby, dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założone przez siebie Zgromadzenia: Braci Albertynów (1888 r.) i Sióstr Albertynek (1891 r.) oparł na pierwotnej regule św. Franciszka z Asyżu. Centrum jego działalności stanowiły ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych, które pracą apostolską przemieniał w przytuliska. Nie dysponując środkami materialnymi kwestował na utrzymanie ubogich, czasem sprzedawał namalowane przez siebie obrazy. Oddając się z biegiem czasu coraz pełniej posłudze ubogim rezygnował stopniowo z malowania obrazów, ale przestając być artystą w ścisłym tego słowa znaczeniu stawał się artystą jeszcze pełniej, odnawiając piękno znieważonego oblicza Chrystusa w człowieku z marginesu społecznego i dna moralnego. Zakładał również domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych.

KALENDARIUM

20.08.1845
Urodził się w Igołomi k. Krakowa.

26.08.1845
Chrzest z wody w kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Igołomi.

17.06.1847
Dopełnienie ceremonii chrztu świętego Adama w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie na Nowym Mieście.

1853
Pierwsza spowiedź i Komunia święta Adama.

25.08.1853
Śmierć Wojciecha Chmielowskiego - ojca Adama (pochowany na Powązkach w Warszawie).

1855/56
Adam Chmielowski w szkole kadetów w Petersburgu.

1856-1862
Nauka w Gimnazjum Realnym w Warszawie.

28.08.1859
Śmierć Józefy z Borzysławskich Chmielowskiej matki Adama.

1862-1863
Studia w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leśnym w Puławach.

22/23.01.1863
Wybuch Powstania Styczniowego, do którego przyłącza się Adam.

30.09.1863
Bitwa pod Mełchowem (kielecczyzna). Adam ciężko raniony. W następnym dniu amputowano mu lewą nogę.

1864/65
Pobyt w Paryżu.

1865/66
Studia w Klasie Rysunków w Warszawie.

1866/67
Studia inżynierskie w Gandawie, których nie ukończył.

1868/69
Drugi pobyt w Paryżu.

1870-74
Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Wiele maluje i wysyła swoje obrazy na wystawy do Polski.

1875-77
Działalność artystyczna w Warszawie. (Mieszka z Witkiewiczem, Chełmońskim i Piotrowskim).

1879
Mieszka we Lwowie i korzysta z pracowni Leona Wyczółkowskiego. Zaczyna malować obraz Ecce Homo.

24.09.1880
Wstępuje do Zakonu Ojców Jezuitów w Starej Wsi.

05.04.1881
Opuszcza Zakon Jezuitów z powodu choroby i podejmuje leczenie.

1882-1884
Mieszka u swego brata Stanisława w Kudryńcach. Maluje szereg pejzaży podolskich. Zapoznaje się z postacią św. Franciszka z Asyżu. Zostaje członkiem III Zakonu i gorliwym jego propagatorem.

Jesień 1884
Wydalony z granic zaboru rosyjskiego przez władze carskie pod groźbą zsyłki na Sybir. Wyjeżdża do Krakowa, gdzie styka się ze zbiorowiskiem największej nędzy.

25.08.1887
Obłóczyny w kaplicy Loretańskiej u Ojców Kapucynów w Krakowie i zmiana imienia. Adam Chmielow-ski staje się Bratem Albertem. To daje początek Zgromadzeniu Braci Posługujących Ubogim, zwanych później "Albertynami".

25.08.1888
Składa pierwsze śluby zakonne na ręce kard. Albina Dunajewskiego.

1888
Brat Albert przekształca Ogrzewalnię miejską na Kazimierzu w Krakowie na Przytulisko. W kolejnych latach zakłada podobne przytuliska w innych miastach, jak: Lwów, Sokal, Przemyśl, Stanisławów, Jaro-sław, Tarnów, Kielce.

20.06.1889
W uroczystość Bożego Ciała pierwsze spotkanie Brata Alberta z przyszłymi albertynkami: Anną Lubańską i Marią Silukowską.

15.01.1891
Obłóczyny pierwszych siedmiu albertynek w kaplicy biskupa krakowskiego. To daje początek Zgroma-dzeniu Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim.

13.08.1896
Przyjęcie do Zgromadzenia Marii Jabłońskiej, późniejszej bł. Siostry Bernardyny.

1898
Budowa pustelni na Kalatówkach w Zakopanem.

25.12.1916
Godz. 12.00 śmierć Brata Alberta w Krakowie, przy ul. Krakowskiej 43.

28.12.1916
Pogrzeb Brata Alberta na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

15.09.1932
Pierwsza ekshumacja zwłok Brata Alberta.

05.11.1934
Rozpoczęcie prac przygotowawczych do procesu beatyfikacyjnego Brata Alberta.

11.11.1938
Prezydent R. P. Ignacy Mościcki nadaje pośmiertnie Bratu Albertowi Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej.

23.12.1946
Wznowienie procesu beatyfikacyjnego w Krakowie przez ks. kard. Adama Stefana Sapiehę.

31.05.1949
Druga ekshumacja i przeniesienie zwłok Brata Alberta do krypty w kościele Ojców Karmelitów w Kra-kowie, ul. Rakowicka 18.

08.02.1950
Zamknięcie Procesu Informacyjnego.

20.01.1977
Ogłoszenie Dekretu o heroiczności cnót Czcigodnego Sługi Bożego Brata Alberta przez Papieża Pawła VI.

22.06.1983
Beatyfikacja Brata Alberta w Krakowie na Błoniach przez Ojca Świętego Jana Pawła II.

25.06.1983
Przewiezienie relikwii Błogosławionego z kościoła Ojców Karmelitów Bosych do Domu Generalnego Sióstr Albertynek w Krakowie, ul. Woronicza 10 i złożenie w kaplicy zakonnej.

30.06.1985
Uroczyste przeniesienie relikwii bł. Brata Alberta do nowo wybudowanego kościoła Ecce Homo, gdzie pozostały na stałe.

12.11.1989
Kanonizacja bł. Brata Alberta w Rzymie przez Ojca Świętego Jana Pawła II.

25.12.2016 – 25.12.2017
W setną rocznicę śmierci, z ustanowienia Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Episkopatu Polski rok 2017 ogłoszono Rokiem Świętego Brata Alberta.